Fotograaf Paul Rondags maakt het ongewone gewoon. En omgekeerd.

En óf het anders kan. Aan wat vanzelfsprekend en zo gewoon lijkt een andere draai geven. Het alledaagse loslaten. De sleur uit de werkelijkheid halen, of deze juist benadrukken. Fotograaf Paul Rondags (Maastricht 1960) verduidelijkt: “De beelden die ik isoleer uit de dagelijkse wereld om me heen, zijn observaties van op het eerste gezicht onbeduidende, vreemde, komische zaken die echter elementen van esthetiek, schoonheid, sfeer, toon en gemoedstoestand bevatten.” Wanneer het alledaagse in de richting van raar en onwennig kantelt, drukt Rondags op de knop van zijn fototoestel. Foto’s die er niet uitzien als foto’s.

In 1995 werd hij genomineerd voor de Euregioprijs Die Andere Zehn, een tentoonstelling met negen andere kunstenaars bij de Neuer Aachener Kunstverrein. Sindsdien was zijn werk te zien op tentoonstellingen in Maastricht en Amsterdam. Liefhebbers van vinyl zullen zich hem nog herinneren als de eigenaar van platenzaak Zoom Records. De winkel in de binnenstad van Maastricht vergaarde roem dankzij de verkoop van uiterst zeldzame, tweedehands lp’s. Na een huurverhoging was de maat echter vol. Daarna reed hij een tijdlang door het Zuid-Limburgse heuvellandschap als taxichauffeur. Momenteel geeft hij les in fotografie aan de Pentagoon Academie in het Belgische Tongeren. Zijn liefde voor het visuele is niet uit de lucht komen vallen.

“Ik heb altijd foto’s gemaakt,” zegt Rondags die in 1982 afstudeerde aan de Fotovakschool van Apeldoorn. Ondanks dat zijn beelden er bedrieglijk eenvoudig uitzien, wil hij met zijn werk wel degelijk iets vertellen. Een eigen verhaal, niet zonder betekenis en emotie. “Er lijkt me niks zo verschrikkelijk als een eenduidige boodschap in een foto te hebben. Mijn foto’s proberen een zekere gelaagdheid te bevatten”, legt hij uit. Volgens hem is het een kwestie van betekenis geven in en aan het beeld. “Dat kan absurditeit zijn, vervreemding, kleur, structuur, gisteren, vandaag, eenzaamheid, aanwezigheid, afwezigheid, schoonheid, humor, etc.“

Bepaald niet de woorden van een hobbyist. “Ik heb besloten geen gelegenheid onbenut te laten, en het geheel aan mogelijke onderwerpen te gebruiken die het leven te bieden heeft. Geen onderwerp is te min om te fotograferen, mits je integer bent, en niet op effect te werk gaat. Verder tracht ik zo weinig mogelijk het onderwerp te romantiseren door het gebruik van fotoshoptrucs. Het onderwerp moet zo neutraal mogelijk zijn en een eigen inhoud vertellen. Daarbij is de relatie die de foto’s onderling maken een tuin aan associaties. Ik probeer me open te stellen voor het magische van het dagelijkse, het gewone. Als ik onderweg ben is de reis ernaar toe een gelegenheid om te fotograferen, als ook het uiteindelijke doel van je reis.”

Een blote voet steekt onder een dekbed uit. De was hangt te drogen op een dakterras. Een leeg flesje alcohol achteloos achtergelaten op gebutste brievenbussen. Het vastleggen van het dagelijkse leven met al zijn beslommeringen, lijkt niet het doel maar vormt voor Rondags een zoektocht waarin hij een sterke voorkeur lijkt te hebben voor de weg van de meeste weerstand. Volgens hem ligt daar zijn grootste uitdaging. “Ik zoek verder naar het punt waarin het beeld ontdaan wordt van alles wat spectaculair is, maar toch zeggingskracht heeft. En ik ben benieuwd hoe je dat kunt vormgeven. Aanwezigheid en afwezigheid. Ik heb nog wat te doen.”